PAMPERS MAXI

grupa artystyczna w składzie: Sławomir Góra, Robert Kaja, Sławomir Laskowski, Marek Rogulski.

grupa była aktywna w okresie pomiędzy 1988 do 1990

patrz także: rozmowa Krzysztofa Jureckiego z Markierm Rogulskim

patrz także: Marcin Kaliński w rozmowie z Markiem Rogulskim o sztuce lat 80-tych

patrz także: Od Pampers Maxi do Poza Postmodernizm

patrz także: Szkic do studium o transformacji

PAMPERS MAXI wystawa w dawnym hangarze w Bydgoszczy

Poniżej realizacje na wystawie Pampers Maxi w hangarach w Bydgoszczy. Na zdjęciu od lewej "kolumny" Sławka Laskowskiego, "bez tytułu" Roberta Kaji i "rewolucja" Marka Rogulskiego.

poniżej: Marek Rogulski, "rewolucja...". 1989 .k.

/.../ Działania grupy Pampers Maxi były kontrpropozycją dla sztuki Noue Wilde - "Nowej Ekspresji", rezprezentowanej w Trójmieście przez artystów skupionych wokół Ziarkiewicza i galerii "Wyspa". Zarówno nazwa grupy - Pampers Maxi - jak i operowanie kontekstem w realizacjach artystycznych czyniły z grupy rzeczników nowej postmodernistycznej świadomości.

Okładka i pierwsza strona katalogu z wystawy w Bydgoszczy w kwietniu 1989

W pracach artystów zaznaczała się nuta ironii - jak w prezentowanej powyżej "rewolucji" Marka Rogulskiego - przemiany, atmosfera i sztuka lat 80-tych stawały się przeszłością, którą można już było obserwować i interpretować z dystansu. Grupa realizowała projekty intermedialne - wykraczające poza środki rzeźby i malarstwa, charakterystyczne dla sztuki spod znaku Noue Wilde, prezentowane chociażby w przywołanej tu wcześniej galerii "Wyspa". Sławomir Laskowski prowadził dialog z koncepcją tradycyjnej rzeźby w takich swoich pracach jak "kolumny". Zainstalowane na wystawie jako podpory hangaru sali wystawowej były w istocie swobodnie opadającymi ku ziemi, uszytymi z delikatnego płótna "pokrowcami" - nośnikami znaczenia kolumny - definiowanej tu jako "idea" raczej niż materialna forma.

Powyżej od lewej: " fontanna" Roberta Kaji i Sławka Laskowskiego.Nastepnie: Fragment obiektu Roberta Kaji, fragment "kolumny" Sławka Laskowskiego, fragment pracy "krzyż walecznych (lat) osiemdziesiątych" Marka Rogulskiego

Bardzo ciekawą i "pionierską" jak na owe czasy była realizacja Sławomira Góry. Polegała ona na odczyszczeniu i odmalowaniu jednej z sal bydgoskiego hangaru. Sama w sobie stanowiła ona rodzaj "dzieła". Rozwijanie nowej koncepcji dzieła artystycznego było obecne także w realizacjach Rogulskiego. Ciężka stalowo-aluminiowa i trójwymiarowa powierzchnia pracy pt: "Gdy rodzi sie patos... idę zbierać grzyby" zdawała się "unosić" na przyczepionych do obu stron "obrazu" aluminiowych skrzydełkach. Z kolei realizacja pt: "jeść, jeść i jeszcze raz jeść..." była próbą odwzorowania pewnej rzeczywistej przestrzeni z elementami land-artowymi. W sali wystawowej usypany został nasyp z gliny i ziemi, stanowiący podstawę realizacji, ogrodzonej i niejako wstawionej w kontekst sali wystawowej. "Sytuacjonizm" zaznaczył się także w realizacji Roberta Kaji w dawnym Norblinie w Warszawie. Dziełem była w tym przypadku seria zespawanych koksowników, wypełnionych tlącym się, rozpalonym koksem, wokół których gromadzili się zwiedzający wystawę w dniu otwarcia w grudniu 1989. /.../

/.../Po roku 1990 artyści grupy Pampers Maxi poszli swoimi, różnymi drogami. Robert Kaja rozwijał postmodernistyczne para-rzeźbiarskie formy, eksperymentując w następnych latach z nowymi tworzywami i technologiami. Sławomir Góra rozwijał malarstwo i instalacje bazujące na społecznych znaczeniach i popkulturowych kontekstach, wykorzystując w swych realizacjach cytaty z haseł i ogłoszeń znajdowanych m.in w prasie, które wyrwane z pierwotnego kontekstu celnie jednak opisywały kondycję wspólczesnego artysty. Sławomir Laskowski wyjechał z Polski i zamieszkał na stałe w Niemczech, rozwijając tam techniki malarskie i tworząc instalacje.

Marek Rogulski w roku 1990 napisał i wydał publikację pt: "Punkt, od którego nie ma odwrotu" w której zakreślił obszar własnych zainteresowań - związanych z poszerzaniem percepcji i badaniem uwarunkowań poznawczych. W kolejnych latach rozwinął to w praktykę Osrodka Badan Przestrzeni Wewnetrznej (od 1994) co w roku 2000 doprowadziło go do sformułowania projektu artystycznego pod nazwą Poza Postmodernizm.

T. Ł

Poniżej: Robert Kaja, rysunki z katalogu Pampers Maxi.